قوم لولوبی ها 5000 سال پیش در غرب سرزمین آریا زندگی می کردند. این نقش برجسته بر بالای کوهی و روی تخته سنگی قرار گرفته که دسترسی به آن مشکل است. به فاصله ی چند متر از آن روی تخته سنگی دیگر نقش برجسته و کتیبه ای دیگر حجاری شده که باز هم به راحتی قابل دسترسی نیست. وقتی این نقش را بر تنه ی کوه  بادیر سرپل ذهاب کندند که هنوز هخامنشیانی در کار نبودند و تخت جمشیدی ساخته نشده بود.  نقش برجسته تصویر آنوبانی نی پادشاه قدرتمند سرزمین لولوبی ها را نشان می دهد که نام بخش هایی از غرب ایران در هزاره ی دور بود.

در این نقش برجسته پادشاه لولوبی ها در برابر رب النوع نی نی ایستاده . با کلاهی بلند و جامه ای پشمین و پرزدار و شرابه دار که تا پای او می رسد. او یک دست را به سوی شاه دراز کرده و در دست دیگر انتهای طنابی را گرفته که در نسخه ی فوقانی دو اسیر و در نسخه ی تحتانی 6 اسیر را به هم بسته. همه ی آنان برهنه و دست هایشان از پشت بسته شده است.

در زیر پای الهه و دو اسیر پشت سر وی کتیبه ای به زبان اکدی بدین مضمون نوشته شده است:" آن کس که این لوح را محو کند به نفرین و لعنت آنو، آنونوم، بل، بلیت، رامان، ایشتار، سین و شمس گرفتار و نسل او بر باد رواد.

شباهتی زیاد بین این نقش برجسته و کتیبه ی داریوش در بیستون کرمانشاه است. در این نقش برجسته پادشاه لولوبی ها یک پای خود را روی سینه ی دشمن شکست خورده قرار داده که داریوش شاه هم دقیقا پای خود را بر سینه ی بردیای دروغین نهاده  که به عقیده ی بعضی مورخان، داریوش این کار را به عمد و با الهام گرفتن از نقش برجسته ی آنوبانی نی انجام داده. تعداد اسیران به بند کشیده در نقش برجسته ی آنوبانی نی 9 نفر است و تعداد اسیران به بند کشیده شده در کتیبه ی داریوش هم 9 نفر است. با این تفاوت که در نقش برجسته ی آنوبانی نی 6 اسیر تخت پادشاه را بر روی سر خود گذاشته اند و دو اسیر را هم به بند الهه ی نی نی کشیده اند.

در نقش برجسته ی آنوبانی نی، پادشاه بزرگ تر از بقیه حجاری شده و اسیران در مقابل پادشاه ضعیف و کوچک هستند. این امر در کتیبه ی داریوش نیز دقیقا وجود دارد. طوری که بدن داریوش به نماد قدرت و پادشاهی بزرگ تر از سایر افراد است.

در نقش برجسته ی آنوبانی نی، پادشاه در یک دست کمان و در دست دیگر تبری دارد و در کتیبه ی داریوش هم دو نگهبان که یکی دارای کمان و دیگری نیزه است به منظور حفاظت از پادشاه دیده می شوند. در نقش برجسته ی آنوبانی نی وجود نماد الهی نشانگر خدایی و مقدس بودن است در حالی که این نقش برجسته بسیار قدیمی تر از نقش برجسته ی داریوش است.